جنگ جهاني اول كه از سال 1914م آغاز شد و مدت چهار سال به طول انجاميد، علاوه بر نتايج سياسي، نظامي و اقتصادي آن، در عرصه جغرافيايى نيز آثاري برجاي گذاشت. ورود دولت عثماني به صحنه جنگ باعث شد تا برنامه‏ريزي دولت‏ها و به ويژه دولت استعماري انگلستان به ثمر نشنيد و پهناورترين امپراتوري اسلامي در قرون اخير، روند اضمحلال و فروپاشي را طي نمايد. يكي از معاهداتي كه اين روند را تسريع بخشيد، امضاي قرارداد صلحي است كه متفقين در 11 اوت 1920م در شهر سيفِر فرانسه با دولت عثماني امضاء نمودند. براساس اين پيمان كه به قرارداد سيفر (سور) معروف شد، دولت عثماني از حقوق خود نسبت به برخي مناطق اروپايى دست برداشت و از عنوان يك دولتِ اروپايى حذف شد. تنگه‏هاي بسفر و داردانل تحت اداره بين‏المللي درآمد و استقلال و يا جدايى ارمنستان، حجاز، مصر، قبرس و... از اين امپراتوري تأييد گرديد. مناطق تحت مالكيت عثماني در افريقا و درياي اژه به ديگران واگذار شد. شمار نيروهاي مسلح آن كاهش يافته و كنترل گرديد. در حقيقت قرارداد سيفر خطّ پاياني بر سيادت و حاكميت امپراتوري عثماني كشيد. چندي پس از آن با استقلال مناطق تحت كنترل عثماني، كشور تركيه جاي‏گزين اين امپراتوري كهن گرديد.